TERUG naar Artikelen

Jan Verdonk aan Trouw

Beste mw. Van Beek,

Vandaag stond in uw artikel in de krant een beetje polemiek (omdat ik over signeren van iconen schrijf stel ik me daaraan bloot en dat vind ik niet erg). En ik haast me om daar weerwoord op te geven.

Het gaat om de regel: "Zet nooit je naam onder een icoon."

Nou, Thom Breukel zal er we ooit achter komen, anders help ik wel, dat in een belangrijke tak van de orthodoxe kerk, namelijk de Griekse, iconen gesigneerd worden (let wel: door de hand van ... Viktor of zo, staat er dan) en ook weer voor een belangrijk deel van de Griekse schilders.

Het onwellevende is nu, dat een buitenstaander die zelf geen iconenschilder is, en geen theoloog, over een gebruik binnen de orthodoxe kerk zegt dat dat signeren helemaal fout is.

En de iconen zijn nota bene van de orthodoxe kerk, kijk maar in het woordenboek.

Verder maakt het argument, dat het beeldplagiaat zou zijn, op mijn niet de minste indruk. Wij moeten juist kopiëren, ik ben ook iconenschilder.Daarover heb ik geschreven, citaat:

Is het nou kopiëren?
(Zucht)
Ik hoor het zo vaak, vooral van mensen die Russisch schilderen. Vader Anton van de Amsterdamse Russische kerk, die zelf schildert, de priester André Gouzes in Sylvanès, Frankrijk, Marcel Watté, België, Bernard Frinking, Frankrijk. “Jongen, ga toch eens iets zelf iets ontwerpen!” Alsof het jammer is dat we iconen schilderen zoals ze altijd geschilderd zijn. Bernard zegt: 1) Je moet nederig zijn, en daarom moet het dan zeker helemaal uit je eigen inspiratie komen. Zo komen de lelijkste iconen de wereld in, maar dat geeft zeker niet. Neoklis zei: Ga niet ontwerpen, want in Griekenland is er bijvoorbeeld maar één die het kan. 2) het is hoogmoed van je, het is pronken met andermans veren.
Nou lieve Russische schilders en iconendeskundigen,... Staan de Russische schildersboeken van Stroganov en Ushakov niet vol met voortekeningen? Staat in het schildersboek van Dionysius van Fourna, waaruit men wel graag het iconengebed citeert, soms niet het maken van een transparante werktekening op basis van een oude icoon? Omdat Dionysius' boek een compilatie is van handleidingen vanaf de 12e eeuw, kan men het maken van de werktekening met recht een oud iconenschilders-gebruik noemen. Bij Dionysius werd een in olie gedrenkt papier op de icoon gelegd en de hoofdlijnen overgetrokken - in deze tijd gebruiken we transparant papier op een afbeelding van een icoon in een boek of een ansichtkaart. Heus, we doen niets anders dan de schilders van vroeger, zei de schilderes Ireen van Engelen …die van de 16e eeuw, die we zo waarderen en wier iconen we gebruiken.